کارد و چنگال در قرن هفتم
در این دوره زمانی به طور پراکنده کارد و چنگال در سفره برخی از مردم جهان جا باز می کرد. یافته های تاریخی تایید کننده این امر است که در قرن هشتم یا نهم ، برخی از اشراف پارسی ممکن است از ابزاری مانند چنگال استفاده کرده باشند.
که اگر چنین چیزی صحت داشته باشد، آن ها اولین افرادی بودند که از کارد و چنگال برای خوردن خوراکی استفاده کرده بودند. از این رو می توان ریشه استفاده از کارد و چنگال را به این دوره از ایران زمین نسبت داد.
پیشتر در مورد تصویر پیدا شدن نمونه اولیه چنگال از ایران باستان کمی در مطلب قبلی با عنوان تاریخچه کارد و چنگال صحبت کردیم.
کارد و چنگال در قرن یازدهم میلادی
در قرن یازدهم میلادی به وضوح می توان ادعا کرد که چنگال در امپراتوری بیزانس مورد استفاده قرار می گرفت. یک نسخه خطی نشان می دهد دو مرد روی یک میز در مقابل هم نشسته اند در حالی که چیزی در چنگال آن ها فرو رفته است (احتمالا تکه گوشت یا چیزی شبیه به آن) .
سنت پیتر دامیان زاهد رومی، یک شاهزاده بیزانسی (بیزانس یک امپراطوری در یونان باستان است) را به علت رفتار های ظریفانه بیش از حد مورد انتقاد قرار می دهد و می نویسد: “ از عادت های او{شاهزاده بیزانسی} … [که] او قید کرد که غذا را با انگشتانش لمس نکند.
اما به خواجه هایش دستور می دهد که غذا را به قطعات کوچک تقسیم کنند و آن ها را با یک ابزار آلات خاص طلایی با دو شاخه {چیزی شبیه به چنگال امروزی} به سیخ بکشند و پس از آن ، به سمت دهانش ببرند تا شاهزاده آن غذا را میل کند. ” دامیان به اندازه کافی از آداب و رسوم سفره این شاهزاده خانم دلخور بود. وقتی که شاهزاده خانم از طاعون درگذشت ، او آن را مجازاتی عادلانه از جانب خدا برای نشان دادن پوچی او قلمداد کرد.
در این مقاله سعی کردیم که مطالب جدیدی در مورد کارد و چنگال میوه خوریبرای شما تهیه کنیم. امیدوار هستیم تا این قسمت از مقاله خواندن خسته نشده باشید و ما را تا انتهای این مطلب همراهی بفرمایید.
دامیان پس از مدت کوتاهی مجازات شد. در حالی که محکومیت دامیان به طور غیرمعمول سخت گیرانه بود. در آن زمان به چنگال معمولا با بدبینی یا حتی کاملا خصمانه نگاه می شد.
متاسفانه دلیل این امر استفاده از اشیایی شبیه به چنگال به عنوان ابزار شکنجه بود. البته یک دلیل خرافی هم برای این مورد وجود داشت. مردم در آن زمان شباهت بین فرم فیزیکی چنگال را دست آویز این تنفر کردند.
شکل چنگال در آن زمان بی شباهت به چوب خیزران نبود،که تصور می شد وسیله ای شیطانی است.به هر روی دامیان به شکل وحشتناکی به وسیله چنگال مجازات شد!
کارد و چنگال میوه خوری در قرون وسطی
در قرون وسطی ، بیشتر مردم دور نان بیات، بنام ترانچ (trenchers) را می خوردند که می توانست گوشت و سبزیجات پخته شده را در خود جای دهد. افراد بدون استفاده از قاشق یا چنگال می توانستند به کمک آن غذا را داخل دهان بگذارند.
اما کارد و چنگال میوه خوریو البته قاشق از عهده هر چیز دیگری برمی آمدند که یک دست قادر به آن نیست. فوركس كه از بیزانس به ایتالیا سفر كرده بود ، همراه با كاترین دی مدیچی ، كه برای ازدواج با هنری دوم در سال 1533 از ایتالیا به فرانسه سفر كرد ، وارد فرانسه شد.
فرهنگ ی فرانسه در قرن شانزدهم با خشونت های فرقه ای بسیار تضعیف شده بود و کاترین در نقش مادر دو کودک ، از جشنواره های عظیم عمومی برای نشان دادن قدرت سلطنت استفاده کرد. غذا بخشی از این استراتژی تماشایی بود. روش های غذا خوردن کاترین و همچنین درست کردن غذاهای متنوع به عنوان مثال کنگر فرنگی و بستنی به نمایش در آمد.
این واقعه هنگامی رخ داد که بیش از یک سال در دهه 1560 در کشور گشت و گذار می کرد . با پشتیبانی از مردم و ایجاد آدابی که اعضای جناح های رقیب را مجبور به غذا خوردن کنار میزشون کردند و برتری فرهنگی خود را به رخ جناح رقیب کشیدند. استفاده از کارد و چنگال میوه خوری نیز در این میان نقشی اساسی بازی کرد.
چنگال های استیل فرانسه از اواخر 1500 و اوایل 1600 با مروارید و مهره ها قدمت دارند.
در این زمان ، بیشتر چنگال ها دو شاخه و به اندازه کافی سنگین بودند که می توانستند یک گوشت را نگه دارند (شبیه چیزی که امروز به عنوان چنگال های بزرگ برای سرو بره بریان استفاده می شوند.) یا آن قدر نازک که برای خوردن شیرینی در انتهای سال استفاده می شد. اشراف زادگان نیز برای خوردن وعده های غذایی گاهی از چنگال استفاده می کردند. اما آن ها هر روز و هر وعده برای خوردن غذا از کارد و چنگال استفاده نمی کردند.
Montaigne ، در دهه 1570 در نوشته های خود به خوب بودن استفاده از کارد و چنگال میوه خوری تاکید می کند. وی از چنگال یاد می کند اما می گوید که به ندرت از آن استفاده می کند. هنوز برخی از مردم متعصب به شوم بودن استفاده از کارد و چنگال میوه خوری باور داشتند.
آن ها باور داشتند که پشت پرده استفاده از چنگال مربوط به ت های جنسی است. کارولین یانگ در مقاله ای با عنوان “تغذیه آرزو” در مورد ت جنسی کارد و چنگال ، خاطرنشان می کند که در سال 1605 ، یک رمان ناشناس درباره درباریان هنری سوم ، یک جزیره مرموز را نشان می دهد که توسط هرمافرودیت ها ساخته شده است.
ویژگی های رفتاری آن ها در این رمان “دروغ” است. به طور حتم ، هرمافرودیت ها با چنگال غذا می خورند و بیش از آن چه که در تعقیب چیزهای جدید و غیر ضروری مصرف می کنند ، مواد غذایی می ریزند. این چیزی بود که مردم را به این باور می رساند. این حالت دفاعی در مقابل استفاده از چنگال تا حدی بود که ملوانان انگلیسی اعتقاد داشتند مردانی که با چنگال غذا می خورند، مرد نیستند و از آیین مردانگی به دور هستند.
کارد و چنگال میوه خوری فرانسوی استیل و طلاکاری شده از سال 1550-1600.
چنگال و چاقو در دوران هنری سوم به بعد
در زمان هنری سوم ، صاحبان چنگال از وضع مالی خوبی برخوردار بودند و بیشتر آن ها یک مجموعه کارد و چنگال داشتند که با آن سفر می کردند.
به نوعی کارد و چنگال میوه خوری نماد ثروت شده بود. نمونه های متعددی از چنگال و چاقو وجود دارد که می تواند روی شانه یا دور کمر نصب شود و در سفر ها همراه این اشراف زادگان باشد.
تا اواخر دهه 1600 و اوایل دهه 1700 بود که مردم شروع به چندین مجموعه ظروف نقره ای برای خانه های خود کردند ، تازه تجهیزاتی به اتاقی اختصاص یافته بود که برای صرف غذا آماده شده بود.
کم کم خانه ها به اتاق های مخصوص سرو غذا مجهز شدند. همچنین در همین زمان بود که چنگال هایی با سه و سپس چهار شاخه ساخته شدند.
از این محصول نیز دیدن فرمایید: کارد و چنگال میوه خوری مات و براق طرح کتسین برند FELIX
حتی وقتی چنگال در اروپا جای خود را به دست آورد ، مورد قبول جهانیان قرار نگرفت. همان طور که فردیناند براودل در “ساختار زندگی روزمره” یادداشت می کند ، حدود اوایل قرن هجدهم ، لویی چهاردهم فرزندان خود را از خوردن غذا با چنگال هایی که معلم خصوصی آن ها را به استفاده از آن ترغیب کرده بود ، منع کرد.
اما در اواسط قرن ، استفاده از چنگال کاملا عادی شده بود و به عنوان یک قانون نانوشته یک مواخذه برای کسانی که از چنگال اشتباه استفاده می کردند ، وجود داشت.
در سال 1760 ، فرانسوا بارون دو توت ، یکی از اشراف و افسران نظامی فرانسه ، این روایت را از یک مهمانی شام مجلل در ترکیه ارایه داد: “یک میز مدور ، با صندلی های دور آن ، قاشق و چنگال ها، کسی عادت استفاده از آن ها را نداشت.
حتی نمی دانستند چگونه باید از آن استفاده کنند. هیچ یک از آداب و رسوم ما را که در بین یونانیان مرسوم است در این جا وجود ندارد. من در طول شام یک زن را دیدم که با انگشتان خود زیتون می گرفت و سپس آن ها را به چنگال می کوبید تا له شوند! پیشنهاد می کنیم راه و روش غذا خوردن به آن ها را به روش فرانسوی یاد بدهید. ”
چاقو و چنگال چوبی و استیل قرن 18
چاقو و چنگال در قرن نوزدهم میلادی
با آغاز قرن نوزدهم میلادی ، کارد و چنگال کاملا روی میزهای غذاخوری فرانسه و فراتر از آن مستقر شد. و میز نه تنها برای اشراف ، بلکه برای طبقه نسبتا مرفه جامعه به یک رفتار اجتماعی عادی تبدیل شده بود.
در سال 1825 ، قاضی به نام ژان آنتلم بریلات-ساوارین در کتاب “فیزیولوژی طعم” می نویسد این آداب غذا خوردن به قدری اهمیت دارد که در آینده (و یا شاید زندگی ماورایی) بزرگ ترین جرم ها مربوط به رعایت نکردن فرهنگ غذا خوردن است.
او در این نوشته ها تصویری از جهانی را که بیشتر مشغول فرهنگ ناهار خوری است ، ترسیم می کند.
وی علاوه بر قصار قلم از جمله “یک شام بدون پنیر مانند یک زن زیبا فقط با یک چشم است” نیز در این کتاب استفاده کرده است. او بین غذا خوردن برای برآوردن یک نیاز و غذا خوردن به عنوان یک فعالیت اجتماعی تفاوت قایل شد و در این کتاب نوشته است که: “لذت غذا خوردن چیزی است که ما با حیوانات اشتراک داریم.
این فقط به گرسنگی و آن چه برای رفع نیاز است ارتباط دارد. اما باید به این نکته بسیار مهم اشاره کرد که لذت های مربوط به غذا خوردن بر سر سفره را فقط نژاد بشر می داند. آن ها به آماده سازی دقیق برای سرو غذا ، انتخاب مکان و اجتماع متفکرانه مهمانان برای این کار توجه ویژه ای دارند. ”
این مطلب را نیز بخوانید: چگونه با قاشق چنگال سفره را تزیین کنیم؟
وبلاگ چنگالک چنگال ,استفاده ,خوردن ,میوه ,کارد ,مردم ,چنگال میوه ,میوه خوری ,استفاده از کارد ,برای خوردن ,استفاده کرده ,بودن استفاده از کارد منبع
درباره این سایت